Dynamiczny pogląd na życie

Materiały zużyte do zbudowania maszyny będą służyły tak długo, jak długo na to pozwoli ich wewnętrzna jakość oraz sposób obchodzenia, który im przypadnie w udziale. W żadnych możliwych do wyobrażenia sobie okolicznościach materiały nie potrafią odnowić same siebie, lecz w miarę używania ich jakość będzie się pogarszała. Sądziliśmy dawniej, że jest to także prawdziwe w odniesieniu do ciała ludzkiego, ale dzisiaj jesteśmy innego zdania. Kiedy po II wojnie światowej substancje radioaktywne stały się dostępne dla badań biologicznych, naukowcy potrafili wykazać całkiem przekonywająco, że składniki biochemiczne organizmów żywych znajdują się „w stanie równowagi dynamicznej”. Oznacza to, że składniki biochemiczne i zasoby naszego ciała a więc materiały tworzące nas, a także potrzebne nam do życia nie są utrwalone raz na zawsze przy urodzeniu i do wykorzystania przez całe życie. Substancje te są bez przerwy wytwarzane przez organizm, zużywane i wytwarzane na nowo. Ten proces nazywa się metabolizmem i odpowiada nieprzerwanej aktywności chemicznej odbywającej się w obrębie organizmu i utrzymującej nas przy życiu. Procesy przemiany materii mają podstawowe znaczenie i odbywają się sprawnie tylko w odpowiedzi na wymagania stawiane przez organizm. Innymi słowy, jeśli organizm nie zużywa swych zasobów, to ulega stagnacji. Jeśli zaś zużywa własne zasoby, to sam się odnawia i przedłuża swą żywotność. Na tym polega fundamentalna różnica między strukturą maszyny a żyjącym organizmem.Istnieją również różnice w funkcjonowaniu. Żadna maszyna, nawet po zastosowaniu jakiegokolwiek paliwa, nie może zajść w ciążę, rodzić się, rosnąć czy rozmnażać się. Organizm żyjący może robić to wszystko, a nawet wiele więcej, może bowiem się „naprawiać”: Wszyscy wiemy, że rany, złamania i inne uszkodzenia goją się same. Ciało ludzkie może przystosować się do różnorodnych warunków zewnętrznych i utrzymać się przy życiu, może także zmobilizować swoją organizację immunologiczną w celu obrony przed czynnikami szkodliwymi. Defekty maszyny mogą być usunięte tylko przez działanie jakiejś siły zewnętrznej, maszyna nie potrafi zaadaptować się do warunków różniących się znacznie od przewidzianych do jej normalnej pracy. Jeśli samochód utraci koło, to pozostałe trzy nie mogą nic zrobić, aby poprawić sytuację, natomiast jeśli człowiek utraci nerkę, to druga pozostała powiększy się i będzie wykonywała pracę za obie. Jeśli samochód rodzinny podda się nawet bardzo forsownemu treningowi, to mimo wszystko nie będzie mógł on współzawodniczyć z szybkością samochodu wyścigowego. A człowiek potrafi wyćwiczyć siebie tak, aby wykonywać zadania umysłowe i fizyczne znacznie przekraczające jego początkowe normy. Jakość i trwałość działania maszyny jest ograniczona; będzie ona stopniowo coraz gorzej funkcjonować, a przy długim używaniu będzie działać wolniej, blokować się, rdzewieć lub niszczeć w inny sposób. Organizm żywy jest w znacznie lepszej sytuacji, ponieważ ma wbudowany system samo naprawy, odnowy samego siebie i odzyskiwania swego potencjału. Potrafimy na przykład sami zwalczyć chorobę lub odzyskać władzę w uszkodzonej kończynie. Żyjemy w dosyć nieprzyjaznym środowisku, otoczeni wszelkiego rodzaju zagrożeniami biologicznymi, a jednak przeważnie udaje się nam zachować dobre zdrowie i coraz więcej spośród nas osiąga wiek podeszły.