Istnieje jeszcze jeden aspekt dotyczący zdrowia. W każdym okresie życia można cieszyć się doskonałym zdrowiem, średnim zdrowiem lub być chorym. „Biorąc pod uwagę twój wiek, jesteś w dobrej kondycji” stwierdzenie takie jest dwuznaczne. Zakłada ono, że w określonych grupach wieku istnieją specyficzne normy dobrego zdrowia. A przecież mówiąc ściśle, sprawa wieku nie jest istotna dla rozważań o zdrowiu. Nikt nie uważa niedokrwistości anemii za „złe zdrowie” u dziecka siedmioletniego, a za „dobre zdrowie” u dziesięcioletniego. Podobnie jesteśmy obecnie mniej skłonni uznawać podwyższone ciśnienie krwi u trzydziestoletniego mężczyzny za patologiczne, a równocześnie za normalne u siedemdziesięcioletniego. Należy rozróżniać zdrowie i chorobę. Należy zapobiegać chorobie lub leczyć jej przyczyny niezależnie od wieku pacjenta; tym właśnie zajmują się geriatrzy. Ich zadanie polega na leczeniu i rehabilitacji pacjentów starszych wiekiem. Ich wysiłki, podobnie jak wysiłki pediatrów i położników, w zwalczaniu czynników szkodliwych, zakażeń i ułomności fizycznych, bywają uwieńczone powodzeniem, jeśli szkody nie są zbytnio zaawansowane. Po prostu nie zdarza się, aby w grupie starszych osób cierpiących na określoną chorobę o podobnej ciężkości wszyscy poniżej pewnego wieku reagowali dobrze na leczenie, podczas gdy u wszystkich powyżej tego wieku leczenie nie odnosi skutku. Pacjenci reagujący najlepiej na leczenie nie muszą koniecznie należeć do najmłodszych, a raczej do tych, którzy mają najlepszą konstytucję lub są najsprawniejsi.
Kryteria zdrowia
