Niedożywienie

Niektórzy starsi ludzie popadają w stan niedożywienia, ponieważ przyjmowane przez nich posiłki nie wystarczają na potrzeby ich organizmu. Nie jadają dostatecznie albo ze względów ekonomicznych, albo z braku apetytu. Może się zdarzyć, że nie chce się im gotować dla siebie samych, ponieważ przez całe życie karmili swą rodzinę. Albo na przykład mężczyzna, który został wdowcem, może nie wiedzieć, jak się do tego zabrać. Niedawno opracowania z Anglii i Szkocji wykazały zdumiewająco dużo przypadków niedożywienia. Stwierdzono, że bardzo wielu ludzi wegetowało na „diecie” złożonej z chleba z margaryną i herbaty. Nieuchronnym następstwem niedożywienia jest złe od żywienie, a na tym cierpi zarówno struktura naszego organizmu, jak i jego czynność. Jeśli przyjmujemy zbyt mało pokarmów, to brak nam białka, witamin i soli mineralnych niezbędnych dla organizmu i narażamy się na ryzyko osłabienia mięśniowego, niedokrwistości i zaburzeń zdrowia, początkowo niewykrywalnych klinicznie. Długotrwałe niedożywienie pociąga za sobą „starzenie się”: ludzie słabną, stają się obojętni i apatyczni. Są nieruchliwi, gdyż brak im energii ku temu. Najprawdopodobniej nie będą szukać porady lekarskiej z własnej inicjatywy. W takich sytuacjach inicjatywa rodziny, działaczy społecznych służby zdrowia i klinik aktywnego zdrowia jest bezcenna, gdyż mogą oni po prostu dowiedzieć się, z czego składa się codzienny jadłospis starszego człowieka. Można wtedy przedsięwziąć odpowiednie działanie i osiągnąć pozytywne, a niekiedy uderzające rezultaty. Dla zapewnienia niedożywionej osobie odpowiednich środków odżywczych bardzo wartościowe są proszki odżywcze. Należy także udzielić wskazówek, z czego składa się dieta zrównoważona, a także zapewnić nadzór nad wprowadzaniem ich w życie w początkowym okresie.